Sindsdien stond zowat alles in het teken van “la bella Italia”, bijna al mijn vakanties hadden als bestemming Italië en ik doorkruiste het land van noord naar zuid en van zuid naar noord. 

Op 17 jarige leeftijd schreef ik er zelfs een gedicht over.

O D E    A A N    I T A L I  Ë

° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° °

Aan  jou,  jij  laars,  ziel  van  het  zuiden Jij,  met  je  vele  eilandjes  daarbuiten. De  Adriatico,  Tirreno,  Ionio,  Mediterraneo  bespoelen  je  zacht. Jij,  lichaam  dat  leeft en  zovelen  zon,  zee  en  bergen   geeft. Ook  Sicilië  en  Sardinië,  een  beetje  afgesloten  van  de  rest geven  een  stukje  van  het  Italië  op  ‘zijn’  best. Land  van  kunst  en  cultuur ik  hou  van  jou  voor  lange  duur. Jouw  Rome,  met  zijn  Sint-Pietersbasiliek, is  uiterst  oogverblindend,  soms  wat  melancholiek. Dante,  Michelangelo,  Da  Vinci,  jouw  ontelbare  helden zullen  jouw  aantrekkelijkheid  blijven  vermelden. Land  van  fonteintjes, en   duizenden  pleintjes. Jij  met  je  schitterende  natuur en  vulkanen  vol  van  vuur, door  Vergilius  zo  wonderlijk  beschreven, voor  jou  zou  ik  alles  geven. Land  van   pasta,  pizza,  gelatino de   beste  chianti,  vino,  cappuccino. Wat  kan  ik  nog  meer  dromen dan  naar  jou  Italië  te  komen. Daar  ken  ik  momenten  van  vreugde  en  geluk die  scheppen  een  band,  die  kan  niet  stuk. Immer  blijf  je  me  bekoren want  bij  jou  voel  ik  me  herboren. Nog  één  ding  wil  ik  wensen te  mogen  leven  onder  jouw  mensen.

Elke keer weer deed het pijn om afscheid te nemen.  

Er was maar één oplossing, mijn droom waar te maken en naar Italië te gaan wonen.

Wordt vervolgd.